Televisiemaker, moestuinier en Bruggeling Wim Lybaert laat zich inspireren door mensen die zijn hart verwarmen, momenten die hij nooit wil vergeten en het goeie West-Vlaamse leven.
De feestdagen zitten erop, en ik moet eerlijk zijn, ik ben daar niet rouwig om. Natuurlijk is het leuk om lekker te eten en te drinken met de mensen die je graag ziet, maar overdaad eist zijn tol. Er zijn grenzen aan mijn uithoudingsvermogen en… aan de gaatjes in mijn broeksriem. 😉
Bij een nieuw jaar hoort de kerstboomverbranding op de school van onze kinderen. Waarschijnlijk wordt er bij jou in de buurt ook wel zo’n vurig afscheid van het oude jaar en een warm welkom aan het nieuwe georganiseerd. Dat gebruik bestaat al sinds jaar en dag. Mensen hebben altijd grote vuren aangestoken in de eerste week van het nieuwe jaar. Warmte en licht als symbool voor de terugkeer van de lente. Want inderdaad, de dagen beginnen weer te lengen, telkens een of twee minuutjes, langzaam maar zeker. Deze ochtend kwam de zon voor het eerst weer een minuutje vroeger op, om 8.43 uur in plaats van 8.44 uur en vanavond gaat ze om 16.53 uur onder. Morgen pas om 16.54 uur en overmorgen winnen we weer een minuut. Beetje bij beetje.
In blijde verwachting van de lente warm ik mij aan de grote berg kerstbomen die in lichterlaaie staat. Mijn kinderen kijken gefascineerd naar het grote vuur. Het heeft iets van een tabula rasa. Alle slechte herinneringen die nog aan het oude jaar plakken, worden in de fik gestoken en iedereen kan met een schone lei beginnen, vol goede voornemens en goesting. Ik vind dat een mooie traditie.
Misschien komt dat omdat ik niet de man van de volharding ben. Soms zondig ik al op 1 januari tegen mijn nagelnieuwe goede voornemens. Gezonder eten, minder drinken, meer sporten… Maar dat is zo moeilijk vol te houden met een koelkast vol lekkere restjes of met een half flesje wijn dat verweesd op het aanrecht achterbleef. En start to run in zo’n hondenweer? Laat ons een beetje serieus blijven!
Daarom ben ik altijd blij dat die kerstboomverbranding rond Driekoningen valt. Zo krijg ik de kans om een echte goeie start te maken. Althans, de dag na de kerstboomverbranding. Want bij een vuur hoort toch jenever en een stevige hotdog? De innerlijke mens moet immers verwarmd worden, het is per slot van rekening nog altijd putje winter. Misschien moet ik me wel voornemen om in 2018 geen nieuwe voornemens meer te maken bedenk ik mij plots bij mijn tweede hotdog. Daar klink ik op, met nog een kleine jenever als afsluiter…
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier