Televisiemaker, moestuinier en Bruggeling Wim Lybaert laat zich inspireren door mensen die zijn hart verwarmen, momenten die hij nooit wil vergeten en het goeie West-Vlaamse leven.
Het weekend staat voor de deur en een van de dingen die ik dan graag doe, is koken. Op vrijdagavond kies ik twee recepten uit, op zaterdagochtend doe ik boodschappen en dan roer ik een heel weekend in potten en pannen. Glaasje wijn bij de hand, muziekje op en geen stress, want het steekt niet zo nauw als we wat later eten. Vroeger droomde ik er wel eens van om een klein restaurant te beginnen. Niet te veel tralala, rechttoe rechtaan en eten wat de pot schaft. Maar sinds 2014 weet ik wel beter…
Dat jaar vroegen ze mij als gastchef voor Kookeet. Het was de ideale gelegenheid om eens te proeven van mijn droomjob. Ja man, ik heb toen mijn ogen serieus opengetrokken! Als sidekick van chef Patrick Devos zou ik samen met hem een gerecht uitdenken waarbij zijn keuken en mijn tomaten perfect zouden samensmelten. Zoveel voorbereiding die aan dat ene gerecht voorafging! Elke keer verraste Patrick mij opnieuw: spongecake van basilicum, tomatencoulis met noordzeekrab, chutney van tomaten en Parmezaanse koekjes. Er werd van mij een oordeel verwacht, maar… ik vond alles lekker! Dat is voor een chef niet goed genoeg natuurlijk. In een gerecht moet evenwicht zitten tussen zuur en zoet, het moet genoeg afgekruid zijn, maar ook niet te veel, je wil verschillende texturen proeven… Allemaal dingen waar ik daarvoor nooit op gelet had. Patrick heeft me toen echt leren proeven.
Tijdens de drie dagen van Kookeet voelde ik mij maar een klein ventje tussen die 32 chefs. Na een paar duizend bordjes tomaat basilicum kon ik geen pap meer zeggen en ik had ze maar gewoon doorgegeven! Terwijl die chefs 16 uur per dag alles in goede banen leidden, onder druk een ploeg aanstuurden, kookten, proefden, afkruidden, vriendelijk waren tegen de klanten… En iedere avond, zodra alle keukens weer piekfijn in orde waren, begon iedereen zich klaar te maken. Top, we gaan naar huis, dacht ik. Maar neen hoor, die mannen gingen nog een stapje in de wereld zetten! Ik moest afhaken. Na die driedaagse borg ik mijn restaurantdroom op, ik zou in de weekends blijven koken voor familie en vrienden, maar daar stopte het voor mij.
Dus: Kristof, Dominique, Lieven, Pieter, Piet & Anthony, Bernard, Bruno, Karen, Filip, Stefaan, Alex, Henk, Jan-Baptist, Kenny & Jake, Gregory & Hielko, Thomas, Olivier, Ruige, Patrick, Hermes & Peter, David, Ivan, Tom, Patrick, Timothy, Niek, Erik, Geert, Louis, Jürgen & Frédéric, Geert, Frederik & Bert, kook jullie ziel uit jullie lijf dit weekend tijdens Kookeet in Brugge! Maak er weer een topeditie van. Jullie zijn de sterren en mijn helden. Ik kom proeven van jullie meesterwerken, misschien wel meer dan eens. 🙂
(Foto Flickr)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier