Catherine Pattyn: “Soms was ik meer psychologe”

Tijd om uit te bollen als je bijna 70 jaar bent? Niet als je Catherine Pattyn heet. “Ik koester nog altijd heel wat ambitie. Ik wil nog van alles doen, ik doe eigenlijk te veel graag”, zegt ze gedreven. “Als je geen doel meer hebt in je leven, pas dan ben je verloren.”

“Tussen je 30 en 40 jaar, dat zijn de topjaren. Je doet heel wat levenservaring op waarop je later kan terugvallen. En daarna? Ik nader de 70 jaar en ik merk dat ik een stempel krijg. Alsof 70-jarigen alleen maar in de categorie ‘ouderen’ passen. Niets voor mij. Ik voel me een heel pak jonger en wil nog van alles verwezenlijken.”

“Na mijn studies Latijn-Grieks volgde ik een opleiding tot podologe. In België lagen die studies toen niet zo voor de hand, dus week ik uit naar het buitenland om extra cursussen te volgen. Ik liep ook stage om de praktijk zo goed mogelijk onder de knie te krijgen. Ik heb veel zelf moeten uitzoeken. Later deelde ik die ervaringen tijdens lezingen in het hele land en gaf ik ook les.”

“Ik voel me een heel pak jonger en wil nog van alles verwezenlijken.”

Podologe

“In Deerlijk startte ik mijn eigen praktijk. Dat was echt mijn leven. Veel werken en lange dagen, maar ik deed het met enorm veel goesting. Mijn patiënten kwamen er niet alleen voor hun voeten, ze zich vertelden mij ook hoe ze zich voelden en wat op hun lever lag. Soms was ik meer psychologe dan podologe. (lacht) Maar dat lag me best, ik luisterde graag. Ooit ben ik begonnen aan een boek met adviezen over hoe je dat het best aanpakt. Mijn boek heb ik nooit afgewerkt, tot spijt van mijn zonen nu.”

“Mijn man begon een nieuwe uitdaging in Kortrijk. Ons winkeltje met koffiebranderij hebben we dertig jaar geleden van nul opgebouwd. Ik liet mijn praktijk overnemen en vatte post in het koffiehuis. Mijn man nam de branderij voor zijn rekening. Tussen de koffie was ik ook met mensen bezig, dat sociale laat me nooit los. Ik hou van mensen, zonder onderscheid.”

Koffiehuis

“Ons koffiehuis was de voorloper van het huidige Viva Sara Kaffée op de Grote Markt in Kortrijk, dat onze zonen Bart en Peter nu verder uitbouwen. We zitten nog altijd met z’n vieren in de zaak en nemen samen beslissingen. Gaat het eens wat minder, dan pep ik hen op. Ik wil hun klankbord blijven. Groeien wil zeggen dat je een stap verder denkt, dat je al in de toekomst kijkt. Dat gaat niet altijd even gemakkelijk en het is maar door hard te werken dat je er kan komen.”

“Alleen zondagochtend reserveer ik helemaal voor mezelf”

“Ik ben zo goed als elke dag te vinden in het Kaffée in Kortrijk. Alleen zondagochtend reserveer ik helemaal voor mezelf. Tot groot jolijt van mijn zonen leg ik dan Demis Roussos op. Al heb ik een hele stapel cd’s, toch pik ik er altijd zijn muziek uit. Die brengt me tot rust. ‘s Zondags naai ik ook vaak. Ik maak doopkleedjes van kostbare kant en zijde die ik op de kop kan tikken. Een naaimachine komt er niet aan te pas, ik doe alles met de hand.”

“Al mijn hele leven ben ik graag met mijn handen bezig. Mijn grootvader ontwierp Brugs kant, ik vermoed dat ik die zin voor detail van hem meeheb. Ik hou ervan om iets te maken. Onlangs heb ik samen met de zussen Feryn uit Deerlijk een bijzondere lijn handtassen met jutezakken van koffiebonen ontworpen. Elke zak heeft een eigen print, waardoor elke handtas er compleet anders uitziet. Tot in het kleinste detail zijn ze uitgewerkt, ik ben heel trots op wat we samen gerealiseerd hebben. Ik kreeg het allereerste exemplaar, inclusief persoonlijk naamkaartje. Dat pronkstuk koester ik.”