Blijven ademen

Steven Claerhout
Steven Claerhout Columnist

Steven Claerhout maakt van het ‘huwelijk’ met zijn Dwars door Amerika-kompaan Wouter Deboot een open relatie. Elke week gaat hij op date en brengt hij hier verslag uit. “Ik zoek niks, maar ik sluit ook niets uit”, zo houdt Steven de kans op de ultieme match open.

“Ik zie je niet graag in paniek. Misschien moet je eens wat ademhalingsoefeningen aanleren. Ik ken een kinesist die daarin gespecialiseerd is.” De raad komt van een goede vriendin, die overmand wordt door bezorgdheid na mijn nog prille relatiebreuk.

Iedereen die nog leeft is voor mij een specialist in ademhalen, dus lap ik haar goedbedoelde advies zo onopvallend mogelijk aan mijn laars. “Ik ga er morgen voor kijken. En misschien is het al beter tegen dan.”

Alle middelen zijn goed om mijn omgeving te laten geloven dat ik oké en rustig ben. Dat ik me ook hier wel zelf opnieuw doorheen sla. Met mijn muziek als trouwste bondgenoot. Droevige liedjesteksten helpen. Beter dan chocolade. Of dan andere roesmiddelen, die – in tijden van liefdesverdriet – de klassieke dinsdagdip ongegeneerd nog een aantal dagen langer maken.

Ooit mag ze gelukkig zijn met iemand anders, maar nu nog even niet.

Koptelefoon op en wandelen dus. De ingrediënten bij uitstek voor een spoedig herstel. Heel af en toe voel ik zelfs de lente kriebelen. Iets wat me zowel blij als triest kan maken. Want als ík het voel, dan voelt mijn kersverse ex het ongetwijfeld ook. En dat is een beeld dat ik voorlopig liever niet voor ogen zie. Ooit mag ze gelukkig zijn met iemand anders, maar nu nog even niet.

Trots ben ik er niet op. Op die negatieve gedachten, die elke cursus mindfulness zou afdoen als wolkjes. Gewoon laten voorbijdrijven, zo luidt dan het devies. Een negatieve gebeurtenis is geen mislukking, veeleer een obstakel. Een lesje als het ware, dat het levenspad alleen maar nog uitdagender maakt.

Ik zie geen pad. Mijn gepieker overwoekert het. Hoeveel vrouwen van mijn leven heb ik nog te gaan in het gedeelte dat mij rest? En blijf ik ooit voor altijd samen? Volgens de overlevering wordt dat moeilijker naarmate je veroudert. Beter weten wat je wil, vergroot vooral het arsenaal aan zaken die je niet wil. Mathematisch echter, is alles nog mogelijk. Alsmaar meer zelfs. Met het toenemen van de leeftijd neemt de te leven tijd af. Een gouden jubilaris zal aan mij niet meer verloren gaan, maar een paar tiental jaar zing ik het misschien nog wel uit. Het duet met mijn onbekende aanstaande. Tot de dood ons scheidt, en het belang van die gemiste ademhalingsoefeningen pas echt pijnlijk duidelijk wordt.