Als we verstandig zijn – en jammer genoeg weten we dat we dat niet zijn – dan beginnen we opnieuw

“Als we verstandig zijn – en jammer genoeg weten we dat we dat niet zijn – dan beginnen we opnieuw met nieuwe regels en wetten, zodat landen terug kunnen gaan naar hun specifieke knowhow en kwaliteiten, waardoor een bloeiende cottage-industrie kan ontstaan… waar we creativiteit een kans geven, ecologisch denken boosten en op een lokale en menselijke manier aan economie doen.” Het komt uit de pen van Lidewij Edelkoort, een van ‘s werelds belangrijkste trendwatchers, die in 2014 haar Anti_Fashion Manifest schreef. Een vlammende beginselverklaring waarin ze de overconsumptie die de kledingsector in de hand werkt hekelt. Een geschrift waarmee ze zichzelf incontournable op de kaart zette als hedendaags denker, ver buiten de mode-industrie. Bovenstaande schreef ze in maart 2020, het moment waarop een wereldwijde pandemie lelijk huishoudt en we de ‘kans’ krijgen onze maatschappijen te hervormen, te leren uit deze collectieve stilstand. We zijn zeven maanden verder. Zucht. Ik ben doorgaans geen doemdenker, maar het wordt alsmaar moeilijker om vandaag op te staan als een zorgeloos zonnetje. Onze westerse economie en levenswijze was er al een van veel druk, stress en weinig empathie. Vandaag kijk ik rond en zie ik de chauffeurs op de snelweg zich roekelozer dan ooit een weg banen van rechts naar links, worden kwetsbare fietsers wekelijks van de weg gemaaid, zijn we racistischer en onverdraagzamer dan ooit, beschouwen we vluchtelingen als een gevaar in plaats van mensen die we hulp kunnen bieden, dreigen alsmaar meer mensen in de armoede te belanden, wordt er tegen elkaar gescholden dat het geen lieve naam heeft, droogt de volledige cultuursector op, blijkt de helft van de Belgen eenzaam te zijn, zijn kleuren niet langer iets waar we vrolijk van worden, maar waar regels en zones aan verbonden zijn, en och ja intussen prutsen de goedbetaalde en zogenaamde leiders van ons land lekker voort. Is het geen tijd om Edelkoorts manifest ter hand te nemen en eens werk te maken van die nieuwe maatschappij, met oog voor de mensen erin? En dat werk over te laten aan de verstandigen.