Petar Golubovic lijkt vaste waarde te worden in de KVK-defensie

© belga
Redactie KW

Na de thuiszege tegen Anderlecht mag Kortrijk zondag naar de heksenketel van Sclessin. Fanatieke toestanden in Luik, die rechtsachter Petar Golubovic ook kent uit zijn periode in de Servische competitie, waar de supporters ook erg fanatiek zijn. En van uit Italië, zo blijkt.

Het wordt voor Golubovic zijn eerste aantreden in ‘De Hel van Sclessin’. Want vorig seizoen kwam de rechtsachter pas in de play-offs boven water bij KV Kortrijk. “Het publiek speelt er zijn rol, vernam ik al. Maar dat vind ik leuk, bij mijn Italiaanse clubs en in Servië was dat ook het geval. Het is beter zo dan dat je in een quasi leeg stadion moet spelen. Bij Standard ken ik weinig spelers. Mijn ex-ploegmaat Felipe Avenatti uiteraard wel, en mijn landgenoot Milenkovic-Savic. Voor de rest weet ik alleen dat Standard een goed team en een bekende naam in Europa is. Enfin, we zijn in elk geval goed voorbereid. En we zijn niet kansloos, dat bewezen we vorig weekend tegen een andere topclub zoals Anderlecht.”

De knappe 4-2-winst tegen paars-wit bezorgde Kortrijk wat ademruimte. En een plaats in de top zes, zowaar. Voor Golubovic werd het een mijlpaal, want hij stond voor de vierde keer op rij in de basis. Dat lukte hem vorig seizoen geen enkele keer.

Harde periode

“Dat klopt. Ik begon als basisspeler aan het seizoen, maar na de collectieve offday tegen Club Brugge op speeldag vier werd ik het slachtoffer en verdween ik uit de ploeg.” Pas maanden later, op het einde van de reguliere competitie en in play-off 2, kwam de Serviër weer een beetje aan de oppervlakte. “De coach (Glen De Boeck, red.) vertelde dat hij keuzes moest maken en dat ik gewoon moest blijven werken op training. Dat deed ik ook. Het was best hard om niet te spelen, zeker als je dan ook nog eens geregeld naast de selectie valt.”

Na maanden in de anonimiteit mocht Golubovic na Nieuwjaar af en toe weer opdraven in de hoofdmacht van KV Kortrijk. “Ik had een vertrek in de winterstop nochtans overwogen, maar het was coach Yves Vanderhaeghe (die ondertussen de ontslagen De Boeck had vervangen, red.) die mij overtuigde om toch te blijven. Hij zei dat hij in mij geloofde. Daardoor ben ik gebleven. Ik was ergens ook content, want ik had weinig zin om bij een andere club helemaal opnieuw te moeten beginnen. En ik hou van de stad Kortrijk, de mensen die hier wonen, en het voetbal dat hier wordt gespeeld.”

Aanpassingsperiode

Het was nochtans na vierenhalf jaar in Italië even aanpassen aan dat Belgische voetbal. “Absoluut. Daar lag het accent op het defensieve werk, hier moet je als verdediger veel meer aanvallen. Je moet fysiek sterker staan.”

Petar Golubovic lijkt volledig zijn draai gevonden te hebben bij Kortrijk en stond vorige week voor het eerst voor de vierde keer op rij in de basis. (foto Belga)
Petar Golubovic lijkt volledig zijn draai gevonden te hebben bij Kortrijk en stond vorige week voor het eerst voor de vierde keer op rij in de basis. (foto Belga)© BELGA

Qua loopvermogen scoort Golubovic aardig, alleen zijn voorzetten zijn nog vaak te matig. Al lijkt de rechtsachter daar niet mee akkoord te gaan. “Ik denk dat ik met mijn centers al goede punten heb gescoord bij de coach. Al kan alles altijd beter, dat besef ik wel. En door wedstrijden te blijven spelen, zal dat alleen maar beter worden, zal ik meer vertrouwen krijgen. Al is mijn gevoel voorlopig ook best goed. Ik had een aanpassingsperiode nodig, maar ik ben nu volledig ingeburgerd: aan de manier van leven, aan de manier van voetballen.”

Ik was jong, misschien te jong, maar als een club als AS Roma je wil, dan twijfel je niet

Petar Golubovic doorliep de jeugdrangen van Rode Ster Belgrado. Daar speelde hij nog samen met Uros Spajic en Filip Djuricic, twee namen die in België bekend zijn van hun periode bij Anderlecht. En hij was bij de nationale jeugdploeg U21 nog ploegmaat van Aleksander Mitrovic, ook al ex-Anderlecht.

Toekomst

“Het is jammer dat ik er niet in ben geslaagd om door te breken bij Rode Ster Belgrado”, zucht Golubovic. “Op een gegeven moment had ik daar geen toekomst meer. De clubleiding wilde mij uitlenen, maar ik weigerde. Ik wou absoluut op het hoogste niveau spelen. Bij OFK kreeg ik die kans. Toen ik daarna ook Europees kampioen werd met de Servische U19, kwam AS Roma op de proppen. Ik was 18 jaar, te jong wellicht voor een buitenlands avontuur, maar als een club als Roma je wil, dan twijfel je niet. Achteraf gezien was het ook een goede beslissing, ook al speelde ik geen minuut voor Roma. Ik leerde er veel bij, ook tijdens mijn uitleenbeurten aan de Italiaanse tweedeklassers. Het leverde me een transfer op naar Kortrijk, naar de Jupiler Pro League, wat een goede competitie is voor jonge voetballers om progressie te maken. Nu wil ik op mijn elan doorgaan. Hoe ik de toekomst zie, weet ik niet. Ik wil geen stappen overslaan in mijn carrière. Ik weet oprecht ook niet wat de volgende stap zou kunnen zijn. Voorlopig focus ik mij alleen op KV Kortrijk, we zien wal wat er daarna op mij afkomt.”