Philip Volckaert is een Gents dichter met West-Vlaamse roots. Een blog vloeit dan ook poëtisch uit zijn pen.
aangespoeld in het land van meanders
zo kwam ik ook in Gent toe:
the nineties …
met sporttas met kleren voor vijf dagen
en een pak studentenkoeken
later werd het groter en meer
van mijn opa kreeg ik drie fietsen uit de stal
spinnenwebben gratis op de trein, naar Gent
ook, de derde damesfiets brak in het midden
midden op het Lippensplein, dank u tramspoor
later werd het groter en meer
thuis waren er geen stoplichten, enkel slagbomen
ik moest wel stoppen en rondkijken in Gent
want ik verkende alle straten met een plattegrond
zonder tram stapte ik naar het station
eigenlijk mis ik nu slagbomen in Gent
ook al waren er bomen van waar je van slag was
herinnerde ik me vroeger
dat taaltje en die mensen
steeds zoekend de grenzen der beiden Vlaanderen
ze zouden geen manieren hebben, bijna grenzeloos
hun taal zou luid zijn, lui zouden hun klanken zijn
het zou begonnen zijn met
seizoensarbeiders van het platteland naar de universiteit
in het weekend is het stil en werkloos hier
bijna failliet, vergrijst het
Gent mooie grijze en zachte stad
het zouden werkers zijn, ze zetten de boel stelten
mooie combinatie, vind ik
hun actiradius zou maar de helft zijn
dankzij de zee en het platte land misschien
hun beslissingen zouden essentieel of simpel zijn
bijna poëtische oneliners
hun nonsens zou geen zin hebben
averechts zouden ze geraffineerd noemen
stigma’s steken
want boven alles:
ik passeerde vandaag het Gravensteen
er zijn geruchten in den geburchten:
dank u wel Gent
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier